Siz sevgili okurlarımdan bir süreliğine ayrı kaldım. Şimdi hasret bitti, tekrar beraberiz. Okuyucularımla olan beraberliğim onların bana verdiği ilham ve destekle katlanarak, çoğalarak devam edecektir. Ele alınacak o kadar çok konu var ki, gündem o kadar dolu ki, sizler de farkındasınız. Bundan böyle farkındalığımız, fark yaratacaktır.

91 günde 85 şehit verdiğimiz, terörün tırmandığı, acımızın yürekleri dağladığı, anaların ağıtlarıyla yeri göğü inlettiği evlat acılarıyla kavrulduğu bu acılı günümüzde konserini iptal etmeyen Sezen Aksu’yu ve konsere koşar adımlarla giden halkımızı da kınıyorum. Belki siz de kendi açınızdan haklısınız, ekmek kavganızın peşindesiniz ama zamanlama yanlış.

Kimse size konser vermeyin, halkımıza da konsere gitmeyin demiyor. Keşke bir gün, sadece bir gün sonra verseydiniz konserinizi. Ben şahsım adıma çok üzüldüm, incindim, kırıldım kahroldum. Ben böyle düşünüyorsam, peki evlerine ateş düşen, evlatlarını kaybeden şehit aileleri neler hissetti hiç düşündünüz mü?

“Hayırdır ne oldu, müziksiz mi kaldınız” diyeceğim ama HAYIR dediğinizi duyar gibiyim. Üzülmediğinizi söyleyemem elbette, çok üzülmüşsünüzdür. Kimisi gözyaşlarını dışarı akıtır hıçkıra hıçkıra ağlar, kimisi de içine atar, sesini kimse duymaz. Sizin de öyle oldu sanırım.

Yaşanan terör olayları sonrasında şehit olan askerlerimiz adına yazdığı ve ilk kez seslendirdiği “Tanrının Gözyaşları” şarkısını okuduktan sonra halka dönüp; “Ben kendimi suçlu hissediyorum hem de çok, öyle ya da böyle bu suça hepimiz bulaştık” dedi. Evet bulaştınız güzel söylüyorsunuz da, keşke bu sözünüzün ardından konserinizi iptal etseydiniz. Sizin gibi değerli halkın sevdiği ve değer verdiği bir sanatçının bunu düşünememiş olmasına aklım almıyor.

Konserinizi iptal etmiş olsaydınız size olan saygım bir kat daha artmış olacaktı. Konseri iptal etmeyerek kendinizce bir cesaret örneği belki de karşı tarafa “Yıkılmadık ayaktayız” mesajını vermeye çalıştınız ama ben bunu da kabul etmiyorum. Şehitlerimiz bizlerin evlatları, canları var mı daha ötesi.

Hadi kendinize saygınız yok diyelim peki şehitlerimize de mi, şehitlerimizin ailelerine de mi saygınız yok? Bakıyorum da ne kadar kendini bilmez, saygısız bir toplum olduk. Kediniz, köpeğiniz ölse arkasından aylarca yasını tutar, ağlarsınız. Unutmayın ölen ne kedi, ne de köpek.

Vatanımı, bayrağımı, halkımın refahını huzurunu sağlayan, gerektiğinde canını hiçe sayacak kadar onurlu, şerefli Türk Askerlerim, Mehmetçiklerim, Rütbelilerim onlar. Türkiye’min kahramanları, anaların kınalı kuzuları onlar.