Kavacık, İzmir ilinin Karabağlar ilçesine bağlı bir köydür. Konak ilçesinden 6 Mart 2008 tarihinde kabul edilen 5747 sayılı Bakanlar Kurulu kararıyla kurulan Karabağlar ilçesine bağlanmıştır.Köyün ekonomisi 1970’li yıllarda tarım ve hayvancılığa dayanırken, sorunlu 2B arazileri ve orman sorunları nedeniyle, hayvancılık yasaklanmıştır. 1978 yılında Kavacık Tarımsal Amaçlı Kalkınma Kooperatifi Avrupa’ya rezaki türü beyaz üzüm dışsatımı yaparken, 2008 yılına gelindiğinde 1980’lerde başlayan Alfonso(Enfes) türü siyah sofralık üzüm üretimi tüm üretimin %90’nına varmıştır ancak 140 ortağına karşın kooperatifin etkinliği çok azalmıştır. Yıllık üretim 1.500 – 1.600 ton arasında gerçekleşmektedir, geçmiş yıllardan günümüze rekolte pek değişmemiştir.

Kooperatifin güçsüz olması ve soğuk hava deposunun bulunmaması, köyün kalkınmasına en büyük engeli oluşturmaktadır. Ayrıca karayoluyla 18 km uzaklıktaki Efemçukuru Köyü’nde başlaması beklenen siyanürlü altın madenciliği köyün ekonomisini tehdit etmektedir.

Siyanürlü altın konusu ilk kez 1996 yılında ortaya çıkmış, Kanal-D Kavacık’ta konuyla ilgili çekimler yapmıştır. Kütahya’da siyanür yöntemiyle çalışan gümüş madenine, Kavacık civarındaki altın madenine talip olan şirket tarafından gezi düzenlenmiş, sadece dönemin Kavacık Muhtarı Salih Yalçın dışında, tüm çevre köylerin muhtarları geziye katılmıştır. Muhtar gezi teklifini reddetme nedenini: “O adamların çayını içsen, senden birşeyler beklerler.” sözleriyle açıklamaktadır.

Köy Çamlı-Kavacık baraj havzasına 4-5 km uzaklıktadır. Baraj projesi ÇED raporu beklenmesi aşamasındadır ancak uzun zamandır bir gelişme olmamıştır. Köylü altın madeni gibi barajın da köy ekonomisine zarar vereceğini düşünmektedir.

Tarım İl Müdürlüğü Köyü 2007 yılında ziyaret edip doğal tarımı özendirmeye çalışmış, 40-50 köylünün toplam 2.000 YTL kadar katılımıyla doğal tarım sözleşmesi imzalanabilecekken, köylü istememiştir. İzmir Büyükşehir Belediyesi, Park Bahçe Müdürlüğünü, “Tarım ve Park Bahçe” olarak değiştirmiş, doğal tarım için köylüyü teşvik etmeye çalışmış ancak sonuç alınamamıştır.

Köyün tartışmalı ve mahkemelik 2B arazisi sorunu yoktur. 1994 Orman Kadastrosu sırasında muhtar, işin oldu bittiye gelip daha sonraki yıllarda hukuksal sorunlar çıkmaması için iki yıl süreyle kadastroyu durdurmuştur. Bunun üzerine Orman Genel Müdürlüğünden gelen uzman ekibin titiz çalışması sonucu, köy için 2B sorunu çözülmüştür.
Köyde, ilköğretim okulu vardır. 1999’da öğrenci sayısı 148 iken, 2008 yılında, beşinci sınıf sonrası ilköğretim taşımalı olduğu için öğrenci sayısı 50’ye düşmüştür. Köyün içme suyu şebekesi yoktur. Köy imkânlarıyla yapılmış kanalizasyon şebekesi vardır ancak dereye akmaktadır. Sağlık ocağı vardır. Yolu asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır ancak elektirik özellikle kış aylarında sorunludur, kesintilerin giderilmesi üç ila yedi gün arasında zaman alabilmektedir. ADSL hizmeti ve köyden Bilgisunar’a(İnternet) bağlanan yoktur.

Salih Yalçın’dan alınan bilgiye göre, elektirik hattının mevcut Bademler hattı üzerinden değil, Güzelbahçe-Küçükkaya hattı üzerinden alınması için TEK Müdürlüğüne başvurulmuş, hatta “Direkleri verin, biz imece yöntemiyle dikelim” teklifine karşın, 13 km’yi bulan ve ’96 rakamlarıyla 30-35 milyar TL’lik hat çekilememiştir.