Bir varmış, bir yokmuş

1978 yılı Behiç – Levent Altındağ kardeşlerden bir teklif aldım. Bir bestelerine benim söz yazmamı istiyorlardı. O yılki Eurovision Beste Yarışmasına katılmayı düşünüyorlardı. Solistin kim olduğunu sorduğumda Serpil Barlas dediler. Bir de grup oluşturduklarını açıkladılar. Ben de kabul edip çalışmalara başladım. Bu arada grup kurulurken bazı anlaşmazlıklar oldu. Hatta grupta önemli bir yeri olan Recep Aktuğ ayrılma kararı almıştı. Nedenini tam olarak bilemiyorum.

Yeni katılan vokal ise Arzu Ece adında genç, güzel bir kızdı. Sesi ve yorumu ile hemen dikkati çekti. Gurubun adını 2. Baskı koydular. Aldığımız duyumlara göre jüri üyelerinden bazıları bizim parçayı çok beğenmişlerdi. Türkiye Finallerinde 5 grup yarışacaktı. Biz de finalist olduk. Şarkımızın adı “YAŞAMANA BAK” Serpil Barlas & 2. Baskı, Beste: Behiç- Levent Altındağ, Söz: Zeren Dağdeviren.

Diğer Finalistler:

“DOSTLUĞA DAVET” Anadolu Majör Nükhet Duru & Modern Folk Üçlüsü, Beste ve Söz Ali Kocatepe

“İMKANSIZ” Grup Karma, Galip Baransu- Cengiz Teoman-Özkan Uğur, Beste : Galip Baransu, Söz : Dilek Ertek

“SEVİNCE” GRUP NAZAR, Nilüfer – Dağhan Baydur, Olcayto Ahmet Tuğsuz, Zeynep Tuğsuz, Beste: Dağhan Baydur, Söz : Hulki Aktunç

“İNSANIZ BİZ” Grup Sekstet , Ertan Anapa – Esmeray – Funda Anapa – İskender Doğan – Kerem Yılmazer – Melike Demirağ, Beste : Atilla Özdemiroğlu, Söz : Şanar Yurdatapan

Dört parçanın düzenlemesini Onno Tunç , diğerini Atilla Özdemiroğlu yapmıştı. Paris’te düzenlenen yarışmada Orkestrayı Onno Tunç yönetecekti.

Türkiye Finallerine katılmak için Ankara’ya iki gün öncesinden gittik. Otele yerleştik. Hemen hemen bütün yarışmacılar aynı otelde kalıyordu. Sabahtan akşama bir koşuşturmaca sürüp gidiyordu. Provalar, sohbetler, gruplaşmalar, eğlenceler.. Bu arada hepimiz çok heyecanlıydık. Final günü geldiğinde yerimde duramıyordum.

Giyinip süslendik. Arı Stüdyolarına hareket ettik. Besteciler, söz yazarları, basın mensupları ve davetliler salona geçip otururken, orkestra ve jüri üyeleri de yerlerine geçmişlerdi. Yarışmacıların sahneye çıkış sırasını hatırlamıyorum. Finale kalan bütün parçalar güzeldi. Kimisi romantik, kimisi esprili hepsinin anlattığı bir öykü vardı. Yarışma bitince Jüri bir süre karar vermek için salondan ayrıldı. Geri döndüklerinde, birinci açıklandı.

Türkiye’yi Paris’te temsil edecek grubun NİLÜFER ve GRUP NAZAR olduğu söylenince, hem sevindim, hem üzüldüm. Çünkü Nilüfer’i çok beğenirdim. Ama biz kazanamamıştık. Bütün yorumcular, besteciler ve söz yazarları sahneye davet edildiler. TRT Genel Müdürü YILMAZ DAĞDEVİREN bey ödülleri vermek üzere sahnedeki yerini aldı. Herkese teşekkür belgelerini verdi. Nilüfer ve Nazar grubu da Birincilik Plaketi ve ödüllerini aldılar. Heyecan dolu bir gece daha bitmişti. Herkes otele, ertesi gün de evlerine geri döndüler.

1975 yılında Semiha Yankı’nın yorumladığı “SENİNLE BİR DAKİKA” adlı şarkısıyla yarışmaya katılmıştık. 2003 yılına kadar katılan birçok besteci ve yorumcu çeşitli dereceler alsalar da birincilik bir türlü kısmet olmamıştı. Hepsinin katkılarını, emeklerini göz ardı edemeyiz. 2003 yılında Sertap Erener “EVERY WAY THAT I CAN” Bestesiyle birinci olmuştu. Beste, Show ve yorum çok güzeldi. 2010 yılında da Manga gurubu “WE COULD BE THE SAME” Bestesiyle 2. Olarak dönmüştü.

Eurovision Beste Yarışması denince 1975 yılından itibaren yarışmayı tanıtan, bütün bir gece heyecanı, bilgisi ile bizlere güzel bir sunum yapan, BÜLENT ÖZVEREN’İ hep hatırlarım. Bence her yarışmanın birincisi O idi. Eğer yeniden yarışmaya katılırsak, umarım BÜLENT ÖZVEREN’LE tekrar buluşuruz. Çünkü onsuz bir Eurovision düşünemiyorum.

Her gününüz dünden daha iyi olsun. ZEREN DAĞDEVİREN.